:
اگه وقتایی که لبخند می‌زنی
دیدی کم‌توجهم یا بی‌حواس
نگو پس دلت کجاس
« دل و جانم به تو مشغول و نظر بر چپ و راست
تا ندانند حریفان که تو منظور ِ منی »
میشه لبخند بزنی؟!
دلِ تنگِ مرا
با دکمه ی پیراهنت واکن
رها کن از غم سنجاق،
موهای شلالی را
اناری از لبِ دیوار باغت
سرخ می خندد
بگیر از من بگیر
این دستهای لا اُبالی را
شبی دست از سرم بردار و
سر بر شانه ام بگذار
بکش بر سینه
این دیوانه ی حالی به حالی را
❣️عصر ما عصر سماعِ گوش هاست❣️
❣️عصرِ عشق و عاشقی ها با صداست❣️
❤️آیه های ما " تو اول قطع کن "❤️
باید به دهان تو رجوع کرد،
لبخندت را بوسید
پنجره ی روحت را
آنجا که خواب از سر خیالم پراند،
آنجا که بوسه غرق بود،
در ابدیت...!
صبح است! ❤️
زنگِ صدایت مُدام ❤️
قلبِ گوشی را می لرزانَد...! ❤️
چه هشدار عاشقانه ای!
عشقِ تو بلند بلند
در تمامِ خانه به صدا در آمده است!
باید دل از جا بکَنم ؛
نباید دیر کنم!
نباید امروز از دوست داشتنت جا بمانم!
باید بیایم ،
به پای چشمهایت بیفتم!
قلبت را ببوسم ؛
تا بدانی که خدا ❤️
مرا فقط ❤️
برای دوست داشتنِ تو آفریده است! ❤️
چگونه بال زنم تا به ناکجا که تویی
بلندمی پرم اما ، نه آن هوا که تویی
تمام طول خط از نقطه ی که پر شده است؟
از ابتدا که تویی تا به انتها که تویی
ضمیرها بدل اسم اعظم اند همه
از او و ما که منم تا من و شما که تویی
تویی جواب سوال قدیم بود و نبود
چنانچه پاسخ هر چون و هر چرا که تویی
به عشق معنی پیچیده داده ای و به زن
قدیم تازه و بی مرز بسته تا که تویی
به رغم خار مغیلان نه مرد نیم رهم
از این سفر همه پایان آن خوشا که تویی
جدا از این من و ما و رها ز چون و چرا
کسی نشسته در آنسوی ماجرا که تویی
نهادم آینه ای پیش روی آینه ات
جهان پر از تو و من شد پر از خدا که تویی
تمام شعر مرا هم ز عشق دم زده ای
نوشته ها که تویی نانوشته ها که تویی
