دلِ تنگِ مرا
با دکمه ی پیراهنت واکن
رها کن از غم سنجاق،
موهای شلالی را
اناری از لبِ دیوار باغت
سرخ می خندد
بگیر از من بگیر
این دستهای لا اُبالی را
شبی دست از سرم بردار و
سر بر شانه ام بگذار
بکش بر سینه
این دیوانه ی حالی به حالی را