مقدمه:
رورها و شبها درون دلت مشغول کنکاش ذره ای عشق بودم
ولی خالی بودن دلت ار آنچه به دنبالش بودم بی رغبتم کرد برای ادامه ی واژه
"رندگی"..
بی میل به آیندهمینگرم, پیش رویم را . .
ولی جز خروار ها خاک چیزدیگری
نبود
روبرویم کپه ها خاک بود که سیاهی ذراتش میشکاند شیشه اشکم را
امــا شروع به چنگ ردن کپه های سر راهم کردم
تا بنگرم پیش رویم را. .
و برسم به آخرین خواسته دلم . .
ولی اکنون که در خاک چنگ میزنم .. خواســته دلم را گم میکنم درون خاک
های سرد و خاموش . . !
نه باران مى بارد که اشک هایم را بپوشاند..
نه برف مى بارد که رد رفتنت آب شود..
نه برگ زردى بود که با لگد حرص نبودنت را سرش خالى کنم..
در آن هوا فقط داغ رفتنت دلم را سوزاند..
صبح است! ❤️
زنگِ صدایت مُدام ❤️
قلبِ گوشی را می لرزانَد...! ❤️
چه هشدار عاشقانه ای!
عشقِ تو بلند بلند
در تمامِ خانه به صدا در آمده است!
باید دل از جا بکَنم ؛
نباید دیر کنم!
نباید امروز از دوست داشتنت جا بمانم!
باید بیایم ،
به پای چشمهایت بیفتم!
قلبت را ببوسم ؛
تا بدانی که خدا ❤️
مرا فقط ❤️
برای دوست داشتنِ تو آفریده است! ❤️
چگونه بال زنم تا به ناکجا که تویی
بلندمی پرم اما ، نه آن هوا که تویی
تمام طول خط از نقطه ی که پر شده است؟
از ابتدا که تویی تا به انتها که تویی
ضمیرها بدل اسم اعظم اند همه
از او و ما که منم تا من و شما که تویی
تویی جواب سوال قدیم بود و نبود
چنانچه پاسخ هر چون و هر چرا که تویی
به عشق معنی پیچیده داده ای و به زن
قدیم تازه و بی مرز بسته تا که تویی
به رغم خار مغیلان نه مرد نیم رهم
از این سفر همه پایان آن خوشا که تویی
جدا از این من و ما و رها ز چون و چرا
کسی نشسته در آنسوی ماجرا که تویی
نهادم آینه ای پیش روی آینه ات
جهان پر از تو و من شد پر از خدا که تویی
تمام شعر مرا هم ز عشق دم زده ای
نوشته ها که تویی نانوشته ها که تویی
جای خدا حافظی نوشتم: "آبی باشی و همیشگی مثل قلب پرنده ها"
👩🔧 ببین خیلی خوب بود، اما مگه پرنده ها قلبشون آبیه؟
👨🔧 تا حالا قلب پرنده ای رو ندیدم، اما فکر می کنم
پرنده ها اینقدر قلبشون برای آسمون و پرواز میتپه
که قلبشون هم رنگ آسمون میشه،
آخه پرنده ها عاشق آسمون هستن...
👩🔧پس قلب منم همرنگ تو شده..!!
به من دل ببند
ما هنوز عمقِ سبزِ بهاران را نزیسته ایم
ما هنوز به اوجِ شعر
به لحظه ی نفس گیرِ رسیدن
نرسیده ایم
دوستم داشته باش
سر بر شانه ی حوصله که بگذارم
تو را کنارِ هر واژه
به صراحتِ ، می‌‌سرایم
نیکی فیروزکوهی
حتی اگر
دستت از من کوتاه باشد
باز هم موهایم را
برایت بلند نگه می دارم
دریچه ی قلبم را می بندم
مبادا
غبار دوست داشتن کسی
روی آن بنشیند
مثل یک مرد
از زنی که به من سپرده ای
مراقبت می کنم!
میناآقازاده
سینه ای سوخته در حسرت
یک عشق محال
نگهی گمشده در پرده رویایی دور
پیکری ملتهب از خواهش سوزان وصال
چه ره آورد سفر دارم
ای مایه عمر...؟
خودم را ادامه می دهم
در پیراهنی
که زیباترم می کند
در چمدانی
که حجم بیشتری از من را می گیرد و
به خیابان می روم
تا باقی مانده ام را گم کنم
حالا که هیچ اتوبوسی
ما را به جایی نمی رساند،
حالا که هیچ کدام از این ایستگاه ها
چیزی برای منتظر ماندن ندارند،
فکر کن
به زنی که زیبایی اش را
کنار تابلوی "توقف ممنوع" جا گذاشته و ...
بیا باقی مانده ام را با خودت ببر
تنها شده ام
آنقدر تنها
که ادامه ای ندارم.
جمعیتی از خودم .پریساصالحی
